၁။ ဘုရားအဆံုးအမၿဖစ္တဲ႔ ပိဋကသံုးပံု အကုန္လံုးဟာ ဆင္းရဲမွလြတ္မႈတစ္ခု ျဖစ္၍ နည္းေတြမ်ားေသာ္လဲ အားလံုးအတူတူပဲ။ အကုန္လံုး လိုက္ၿပီး လုပ္စရာမလိုဘူး။ အမ်ားၾကီးထဲက ၾကိဳက္ရာတစ္ခုခုကို ၀ီရိယမွန္မွန္နွင္႔ သန္သန္လုပ္ဖို႔ အေရးၾကီးတယ္။
၂။ စရဏနွင္႔ ၀ိဇၨာ တစ္ၿပိဳင္နက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတယ္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ အလုပ္နွစ္ခု ၿပီးတာ ဒါပဲရိွတယ္။ ( အလုပ္လုပ္ရင္း ရေအာင္ရႈတယ္ )
၃။ ဘုရားစကား၊ ဆရာစကား တထစ္ခ်နာယူ၊ အရာရာရိုေသ၊ ကိုယ္ကိုနိုမ္႔ခ်၊ ခႏ္ၲီနွင္႔ ေမတၱာ မ်ားမ်ားထားၿပီး လုပ္ရတယ္၊
၄။ ၀ိပႆနာတရားဆိုတာ ထင္ရွားရိွတ႔ဲ တရားကို ျမင္ေအာင္ ရႈမွတျခင္းပင္ ျဖစ္တယ္၊ ထင္ရွားရွိတဲ႔တရားကို ျမင္ေအာင္မ႐ႈနုိင္ရင္ ၀ိပႆနာ မျဖစ္ဘူး။
၅။ ထင္ရွားရွိတဲ့ တရားဆိုတာ တျခားမွာသြား၍ ရွာရတာမ်ဳိးမဟုတ္။ ေရွာင္မရ တိမ္းမရ မျမင္ခ်င္၍ မေနရေအာင္ ကိုယ္မွာအၿမဲ ထင္ရွားရွိေနတဲ့ ႐ုပ္တရားေတြပျဖစ္တယ္။
၆။ ကိုယ္မွာ အၿမဲထင္ရွားရွိတ႔ဲ ႐ုပ္နာမ္ တရားေတြထဲမွာ လူတိုင္း နားလည္ လြယ္ကူတာဟာ အာနာပါဏ= ထြက္ေလ ၀င္ေလ ႐ႈမွတ္မႈ ျဖစ္တယ္။
၇။ ထြက္ေလ ၀င္ေလဆိုတာ အမိ၀မ္းမွေမြးကထဲက ေသသည္အထိ အၿမဲမျပတ္ တရစပ္ရွိေနတဲ့ တရားသေဘာျဖစ္တယ္၊ အလုပ္လုပ္ေနရင္း စကားေျပာေနရင္း စာက်က္ေနရင္းလဲ ရိွေနတာပဲ။
၈။ ထြက္ေလ၀င္ေလဟာ အျမဲမျပတ္ရွိေနေသာ္လဲ အမွတ္တမဲ႔ ေနၾက၍ သတိမမူ ဂူမျမင္ ျဖစ္ေနၾကတယ္၊ သတိမူရင္ ျမဴကိုေတာင္ ျမင္ရတယ္ ဆိုတာလို ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ၾကည္႔႐ႈေနမွ ရွိမွန္းသိၾကတယ္။
၉။ ၾကည့္ ဆိုရာမွာ ၀ိပႆနာ ျဖစ္ဖို႔ရာအတြက္ ထြက္ေလ၀င္ေလ ထိရာ ႏွာဖ်ား ႏွာ၀မွာ ၀င္တိုင္းထြက္တိုင္း ရိပ္ရိပ္ ရိပ္ရိပ္နွင္႔ တထိထဲထိေနတာကို တသိထဲသိေနေအာင္ တရစပ္ သိျမင္ေအာင္ ၾကည့္႐ႈေနရမယ္။ အိမ္အမိုးကို စပ္ေအာင္ထူထူမိုးမွ ေနပူဒဏ္ မိုး႐ြာဒဏ္ ခံနိုင္တယ္။
(၂၄-နာရီ တစပ္ထဲ ရပါေစ။)
၁၀။ တစ္ရက္ ၂၄-နာရီ တစပ္ေလာက္ရလွ်င္ အလြန္ သိသာပါတယ္၊ ဘုရားဆံုးမတာ မွန္သမွ် ဆင္းရဲေအာင္ မဆံုးမဘူး ခ်မ္းသာဖို႔ခ်ည္းပဲ။ ဘုရားလက္ထက္က (လဲေလ်ာင္း မအိပ္ေသာ) နိသဇ္ဓုတင္ေဆာင္တဲ့ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္မွ အသက္ရွည္ၾက က်န္းမာၾကတယ္။ အိပ္ခ်င္လို႕အိပ္ရင္ တသံသရာလံုး ႏိုးေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး၊ အိပ္ခ်င္ရင္ မအိပ္ခ်င္တဲ႔ ေနရာရွိတယ္ အဲဒီကိုေရာက္ေအာင္သြား။
၁၁။ ထိတာကိုသိေနလွ်င္ သိကၡာသံုးပါး မဂၢင္ရွစ္ပါးမွအစ ေဗာဓိပကိ္ၡယတရား ၃၇-ပါး ပိဋကတ္သံုးပံု အလံုးစံု တစ္ၿပိဳင္နက္ ပါ၀င္ၿပီးျဖစ္တယ္။
၁၂။ ထိတာဟာ ႐ုပ္သေဘာျဖစ္တယ္၊ သိတာဟာ နာမ္သေဘာျဖစ္တယ္။
၁၃။ တရိပ္ရိပ္နွင့္ ႏွာဖ်ား ႏွာ၀မွာ ထိလိုက္ ေပ်ာက္လိုက္ ေနတာေတြကိုသာ တဆက္ထဲ သိျမင္ေအာင္ ၾကည့္႐ႈေနရင္ ၾကာလွ်င္ ၀ိပႆနာ သမာဓိ တစ္စထက္တစ္စ တစ္ခဏထက္ တစ္ခဏ တိုးတက္ၿပီး၊ အားၾကီးလာတဲ့အခါ ႏွာဖ်ား ႏွာ၀တြင္သာမက ခႏၶာကိုယ္မွာလဲ အလိုလို တရိပ္ရိပ္ တ႐ြ႐ြေတြ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကိုေတြ႕ရမယ္။
၁၅။ တစ္ကိုယ္လံုး တရိပ္ရိိပ္ တ႐ြ႐ြြ အၿမဲမျပတ္ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ေတြ႕လာရတဲ့အခါ (အနိစၥကိုေကာင္းစြာ ျမင္ေသာေၾကာင့္) ဒုကၡနွင္႔ အနတၱဟာ အလိုလိုထင္ျမင္ လာလိမ့္မယ္၊ ပါးစပ္ကဆိုေနဖို႔မလိုဘူး၊ ၀ိပႆနာအလုပ္ဟာ ထိမႈကိုၾကည့္႐ႈ သိေန႐ံုသာျဖစ္တယ္၊ ၾကည့္႐ႈေနရင္း ႐ႈမွတ္ေနရင္း သိထိုုက္သမွ်ကို အလိုလို တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ တိုးၿပီးတိုးၿပီး သိလာလိမ့္မယ္။
၁၆။ အဲဒီလို တရိပ္ရိပ္နွင့္ ထိမႈ သိမႈတို႔ကိုၾကည့္႐ႈေနရင္း မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ ဆိုက္လာၿပီဆိုရင္ အလြန္သိသာလွပါတယ္၊ ဘယ္လိုသိသာသလဲဆိုေတာ့ ေရငတ္၍ ေနေသာသူသည္ ေရကို ေသာက္ရသည္ရွိေသာ္ ေရငတ္ေျပသကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္၊ သူမ်ားေမးစရာမလို ကိုယ္တိုင္သိမယ္ (သိႏိ္ၵ႒ိေကာ)။
၁၇။ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ရၿပီး ေရာက္ၿပီးလို႔ ဖလသမာပတ္ကို ၀င္စားခ်င္ရင္ မိမိလာခ႔ဲဖူးတဲဲ့ ၀ိပႆနာလမ္းကို ျပန္ၾကည့္ရတယ္၊ ဖလသမာပတ္ဟာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္နွင့္ တူတယ္။
၁၈။ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ လံ႔ုလ၀ီရိယရိွရိွနွင့္ ထိမႈသိမႈတို႔ကိုသာ တစ္ဆက္ထဲ ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္ရႈေန၊ ေထြလီကာလီေတြကို လိုက္မလုပ္ႏွင့္၊ ယခုလုပ္၊ ယခုမီးျငိမ္း၊ ယခုခ်က္ခ်င္းပဲ ခ်မ္းသာတယ္။ (အကာလိေကာ)။
ဗုဒၶဓမၼ ဦးေလာကနာထ
No comments:
Post a Comment